انار و کلم خاصیت فعال بر روی سرطان پروستات دارد.
بر اساس این گزارش، براساس چندین مطالعه انجام شده توسط محققین آمریکایی خاصیت ضدسرطانی این مواد مشخص شده و به کمک یک رژیم سرشار از این مواد که حاوی مواد آنتی اکسیدان هستند تا ۸۷ درصد خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش داد.
بنابراین گزارش، همچنین این مواد خاصیت حفاظتی داشته بیشتر محققان آزمایشات گوناگونی را با عصاره این مواد بر روی موش های نر به عمل آورده بودند و نتیجه گرفتند که با کمک آنها می توان خطر سرطان پروستات را تا میزان قابل توجهی کاهش داد.

عرق کاکوتی: ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم درناراحتی های گوارشی ،ضد اسهال ،مقوی معده ،خلط آور.
بهار نارنچ : معطر ، مقوی اعصاب و قلب ، آرام بخش ، ضد نفخ .
زیره سبز  :  ضد چاقی ، چربی ، تنگی نفس ، باد شکن ، هضم غذا ، زیاد کننده شیر مادران .
نسترن : تقویت قلب و اعصاب ، رفع سردی ، دفع کرم روده ، درد معده ، سنگ کلیه و اسهال .
عرق زینان:ضد نفخ ،درمان سوء هاضمه، ضد تهوع ،خلط آور، مدر، ضد کرم ،ضد اسپاسم، رفع ترشی معده.
عرق مخلوط زیره:نیرو دهنده، ضد نفخ ،مقوی معده، درمان سوئ هاضمه، اشتهاآور ،افزایش دهنده شیر.
شیرین بیان : طعم و طرز مصرف عرق شیرین بیان از پودر و عصاره آن  بهتر است.
عرق کلپوره:مقوی ،رفع سردرد، درمان ضعف عمل دستگاه گوارش، رفع ناراحتی های هاضمه ودل درد ،رفع درد ناحیه قلب ،تب بر.
کرفس : درد شکم ، تنگی نفس ، تقویت کننده معده .
عرق اسطو خودوس:معطر، مقوی ،آرام بخش ،خواب آور ملایم،  ازبین برنده نفخ واسهال ،کاهش دهنده سرفه ،مدر.
عرق رازیانه :مدر، ضد اسپهاسم عضلات ،ضد نفخ، مقوی قلب مقوی معده درمان سوء هاضمه خلط آورافزایش دهنده شیر.
آویشن : هاضم غذا ، محرک قوای رئیسه ، ضد درد عادت ماهانه .
شاتره : سردی ، مقوی ، تقویت کننده پوست ،آرام بخش، ضد خارش ، اشتها آور، صفرا بر برخی غدد سلطانی با نشاء اپی تیلوم .
شربت سکنجبین:رفع عطش وگرما زدگی، دارای خواص سرکه ی سیب.
عرق شنبلیله:نیرو دهنده، رفع کم خونی ،ضد دیابت ،کاهش دهنده قند خون.
شوید : انو اع چربی بدن  – هضم غذا طعم دهنده، معطر، نیرو دهنده ،هضم کننده، مقوی معده، افزایش دهنده شیر، درمان سوء هاضمه به ویژه کودکان ،رفع استفراغ ،مسکن ،مدر ،کاهش دهنده چربی خون.
آبلیمو:چاشنی ، سرشاراز ویتامین ث ،ضداسکوربوت، ضدعفونی کننده.
گلاب : مقوی اعصاب و قلب – پوست – نیکو ی رخسا ر .
بیدمشک: تقویت کننده قلب و معده ، ملین آرامبخش و خونساز است ضد سر درد و دردهای عضلانی .
شربت توت فرنگی:سرشار از ویتامین ث ،حاوی کلسیم وویتامین آ .
نعنا: باد شکن معالج بواسیر ،پیچ شکم ،  رفع اسهال و استفراغ معده .
کاسنی : سردی مقوی معده ،  تب بر ، بیماری های کبدی و کلیوی .
عرق ختمی:نرم کننده مخاط ها وداوای بیماریهای ریوی،  سینه سرفه وگلو، رفع تحریکات جلدی.
عرق چهار گیاه:ضد نفخ، رفع سوء هاضمه ،بادشکن، ضد دل پیچه ،مقوی معده ،رفع اسهال های عادی.
بید : اثر قاطع  ولی کند بر تبهای مداوم دارد و خواب آور ،  آرامش بخش ، رماتیسم، ضد یرقان .
برگ گردو : درمان درد مفاصل ، ضد دیابت  ( قند ) .
بابونه : صفرا بر – مدر – بادشکن – اشتها آور – قاعده آور.
پونه : ضد سرما خوردگی ، سرفه ،عفونت .
خارشتر : طبیعت سرد دارد مدر قوی، تصفیه خون و کبد ، سنگ کلیه و مثانه و سیاه سرفه .
عرق گشنیز:طعم دهنده، ضد اسپاسم، ضد نفخ، بادشکن.
عرق زیره سیاه:معطر، طعم دهنده، ضد نفخ ،ضداسپاسم، ضدمیکرب، قابض ،رفع قلنج نفخی کودکان.
بو مادران : درد شکم،  بواسیر، ضد عفونت ، سرماخوردگی .
گزنه : ضد قند ، درمان بالا رفتن فشار خون ، کبد ، چربی خون و کلسترول.
عرق دارچین زنجبیل:معطر ،طعم دهنده ،محرک ،بادشکن ،مغذی ،ضد تهوع واسپاسم.
 گل گاو زبان:مقوی ، نیکوی  رخسار، اعصاب و روان تنگی نفس، نشاط آور ، کلیه و مثانه .زبان : مرزه : درمان نقرس  ،  اسهال  ، قلنج ،  مقوی نیروی هاضمه ، نرمی استخوان .
برگ چنار : بسیار سرد ،  تب بر ، معالج تنگی نفس ، چاق کننده  ، اعصاب و رعشه .
چهار عرق گرم : تقویت کننده ، مفید به حال مسرودین ، هضم غذا  ناراحتیهای معده و شکم .
تارونه :یسیار آرام بخش ، مسکن اعصاب ، درد مفاصل ، خواب آور

این گیاه که به زبان هندی اکاس بیل نامیده می شود گیاهی است از تیره پیچک صحرائی علفی و یکساله و دارای ساقه های ظریف و باریک است که قابلیت انعطاف داشته و رنگ ساقه تقریبا کرم مایل به قرمز است این گیاه بصورت انگل بر روی گیاهان بسر میبرد و بر آن ها میپیچد و انواع مختلفی دارد که بعضی دارای گلهای سفید و بعضی زرد و بعضی دارای گل قرمز می باشند.

این گیاه در بسیاری از نقاط روی زمین موجود است و در دامنه کوه ها تا ارتفاع دو هزار متری نیز مشاهده می گردد. اطباء قدیم از این گیاه برای معالجه مرض اسکوربوت استفاده میکرده اند دانه آن از دانه خردل ریزتر و قرمز مایل به زرد است طعم این گیاه تلخ و تند است.

طبیعت این گیاه گرم و خشک است از این گیاه به عنوان مسهل در بیماری هایی مانند لقوه و خواب رفتن اعضاء بدن و دردهای مفصلی استفاده می شود. برای معالجه سردردهای مزمن سودادی مزاج که همراه با ناراحتی های فکر می باشد روزی دو مثقال از پودر خشک شده این گیاه را در یک لیوان شیر بخیسانند و با هفتاد و پنج گرم سکنجبین بخورند و مدت هفت روز این عمل را انجام دهند. علاوه بر معالجه سردرد مذکور برای ناراحتی هایی از قبیل مالیخولیا (نوعی بیماری روانی است که مقدمه جنون بوده وشخص مبتلا به آن مرتب خیالات بدو ناپسند می کند) مانیا (نوعی جنون است که بیمار به دیگران حمله میکند و آزار می رساند) و خفقان نیز بسیار نافع است. برای مداوای این ناراحتی ها افتیمون را با برابر آن افسنطین مخلوط و میجوشانند و آب مطبوخ را پس از صاف کردن میل می نمایند در معالجه جنون میتوان ۲۵ گرم افتیمون را کوبیده و با ۲۵ گرم سکنجبین مخلوط نموده و به بیمار بخورانند و این عمل را هفته ای یکبار ادامه دهند.

به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، یکی از بزرگان طب سنتی بنام طلا طلی در مجربات خود نوشته که به صدها نفر از افراد مبتلا به جنون و وسواس و مالیخولیا و مانیا مخلوطی از افتیمون و افسطین و برگ حنظل داده شد و شفا یافتند. افرادیکه به کابوس مبتلا می شوند با خوردن افتیمون این حالت از آنان زایل میگردد اینگونه افراد بهتر است افتیمون را با مقداری گل قند مصرف نمایند. نوشته اند اگر با آبی که افتیمون در آن جوشیده شده غده سرطانی زخم شده را شستشو دهند و مقداری هم از آب دارو به بیمار بخورانند تا حدودی از پیشرفت آن جلوگیری میشود.

افتیمون را نباید زیاد بجوشانند چون زیاد جوشاندن از خواص داروئی آن کم میکند.

بلکه مقداری بیشتر از حالت دم کردن بجوشد که مواد داروئی وارد آب شوند کافی است مقدار خوراک از برگ خشک شده حنظل پنج تا هفت گرم است که همواره افتیمون و افسطین به بیمار مالیخولیائی داده می شود.

یک متخصص تغذیه گفت: آویشن برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی‌خوابی مفید است.

مرتضی صفوی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس افزود: آویشن یک گیاه کوهستانی و معطر است و طبیعت گرم و خشک دارد.

وی گفت: آویشن تازه عطر و بوی بیشتری نسبت به خشک آن دارد و برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی‌خوابی مفید است و فشار خون و چربی خون را کاهش می‌دهد.

این متخصص تغذیه اضافه کرد: آویشن ضد میکروب، ضد قارچ، ضد التهاب و ضد احتقان است.

صفوی گفت: از آویشن برای رفع تنگی نفس، برنشیت، سرفه، سردرد، سرگیجه، سوء هاضمه استفاده می‌شود.

آنغوزه (Heracleum. faetide) که با عنوان انجدان نیز یاد می شود. گیاهی است به ارتفاع ۲ تا ۲/۵ متر دارای ریشه زخیم و محتوی شیره شیری رنگ با بوی قوی. ساقه آن ضخیم و استوانه ای و گلهای آن زرد رنگ است. برای بدست آوردن آنغوزه که صمغ این گیاه است گیاه را از حد فاصل ریشه و ساقه قطع می کنند شیره ای که از محل قطع خارج می شود آنغوزه نام دارد که مصرف پزشکی و درمانی دارد. این گیاه در خراسان به اسمی خورکما – آنگوزاکما – کورن کما نامیده می شود.گیاه آنغوزه دو نوع بوده که این نوع آن خوشبو و نوعی دیگر بد بو می باشد و نوع بدبوی آن در ایران پرورش می یابد و مصرف درمانی دارد. صمغی که از این گیاه بدست می آید احمقی را زایل و ذهن را نیکو و حافظه را بسیار می کند.

خواص آنغوزه

بوی دهان را برطرف و داخل آنرا ضدعفونی کرده، قدرت هاضمه را زیاد و دستگاه گوارش را تقویت و رطوبات بلغمی را نقصان داده و شیر مادران شیرده را بسیار و قوای جنسی را تقویت نموده و چون رطوبات اطراف معده را جذب می نماید معده را قدری خشن می سازد که این عمل برای افرادیکه رخاء معده دارند نیکو بود. مقدار خوراک آن نیم مثقال یا ۲/۵ گرم است که در آب گرم حل کرده میل می نمایند. طبیعت آنغوزه گرم و خشک است.
چنانچه زنی پس از اتمام عادت ماهانه مدت یک هفته روزی نیم مثقال از صمغ آنغوزه میل نماید از باردار شدن آن بطور موقت و گاهی بطور دائم جلوگیری می کند.

غربی ها این صمغ را تصفیه و بوی آنرا از بین می برند اما این عمل مقداری از خواص آنرا زایل ساخته و اثر درمانی آنرا نقصان می دهد. افرادیکه زخم معده دارند در خوردن این صمغ مجاز نیستند مگر به دستور پزشک و مقدار کمتری.